Serwer proxy działa jako serwer pośredniczący, przez który kierowane są żądania użytkowników, zmieniając adres IP z rzeczywistego adresu użytkownika na adres serwera proxy. Technologia ta umożliwia anonimowe korzystanie z Internetu, pozwalając użytkownikom ominąć blokady, ograniczenia geograficzne i cenzurę. W tej dyskusji omówimy główne typy serwerów proxy, ich metody autoryzacji i najpopularniejsze podejścia do konfiguracji.
Aby korzystać z prywatnych serwerów proxy, użytkownik musi uzyskać dane autoryzacyjne. Autoryzacja może być zaimplementowana na dwa sposoby:
Autoryzacja według adresu IP jest idealna, gdy użytkownik ma statyczny adres IP. Administratorzy mogą wstępnie skonfigurować serwer proxy, aby umożliwić dostęp z określonych adresów IP. Metoda ta jest powszechnie stosowana w ustawieniach korporacyjnych lub sytuacjach obejmujących ograniczoną bazę użytkowników, w których adresy IP połączeń są z góry określone. Podstawowymi korzyściami są wygoda i zwiększone bezpieczeństwo, ponieważ eliminuje to potrzebę wprowadzania danych logowania dla każdego połączenia. Dostęp za pośrednictwem tej metody jest ograniczony do określonych adresów IP, co zmniejsza ryzyko nieautoryzowanego użycia.
Autoryzacja za pomocą loginu i hasła jest bardziej elastyczna i przeznaczona dla użytkowników, którzy mogą łączyć się z różnych sieci, lokalizacji lub urządzeń, w których adresy IP nie są stałe. Metoda ta umożliwia łatwe zarządzanie dostępem użytkowników poprzez prostą aktualizację poświadczeń logowania, dzięki czemu dobrze nadaje się do dynamicznych serwerów proxy, w przeciwieństwie do autoryzacji opartej na adresie IP.
Wybór metody autoryzacji zależy od konkretnych potrzeb użytkownika i charakteru korzystania z serwera proxy. Poniższy artykuł zawiera szczegółowe instrukcje dotyczące konfigurowania serwerów proxy w różnych systemach operacyjnych, przeglądarkach i aplikacjach.
Aby upewnić się, że cały ruch z urządzenia użytkownika jest kierowany przez serwer proxy, należy skonfigurować ustawienia proxy bezpośrednio w systemie operacyjnym. W ten sposób adres IP zostanie zmieniony dla żądań pochodzących zarówno z aplikacji systemowych, jak i przeglądarek internetowych, skutecznie kierując całą aktywność sieciową przez serwer proxy.
System operacyjny Windows umożliwia konfigurację serwera proxy dla całego systemu. Podczas konfiguracji użytkownik ma możliwość określenia witryn wyjątkowych, które po odwiedzeniu nie będą kierowane przez serwer proxy, a tym samym nie będą zmieniać adresu IP. Konkretne kroki konfiguracji ustawień proxy mogą się różnić w zależności od wersji systemu Windows. Oto nasze przewodniki dla każdej z nich:
Ważne jest, aby pamiętać, że ustawienia systemowe w systemie Windows nie zawierają pól do wprowadzania danych autoryzacji proxy. Zamiast tego monit o autoryzację pojawi się podczas uzyskiwania dostępu do strony w przeglądarce internetowej po raz pierwszy po konfiguracji. Dla użytkowników, którzy chcą korzystać z aplikacji internetowych, zaleca się wybranie serwera proxy, który umożliwia autoryzację za pomocą adresu IP, ponieważ upraszcza to proces połączenia.
Konfigurację serwera proxy w systemie MacOS można przeprowadzić za pośrednictwem preferencji systemowych dostępnych w menu Apple lub bezpośrednio w przeglądarce Safari. Ten system operacyjny umożliwia wprowadzenie loginu i hasła do serwera proxy podczas początkowej konfiguracji. W ten sposób unika się konieczności ponownego wprowadzania tych poświadczeń w przyszłości, usprawniając proces. Wykorzystaj to ustawienie do szybkiej i wydajnej integracji serwera proxy z systemem MacOS.
System operacyjny Linux oferuje dwie metody konfiguracji serwera proxy: za pośrednictwem wiersza poleceń lub graficznego interfejsu użytkownika (GUI). Metoda GUI jest zwykle bardziej przyjazna dla użytkownika, chociaż konkretne kroki konfiguracji ustawień proxy mogą się różnić w zależności od używanej wersji i dystrybucji systemu Linux. Niniejszy artykuł zawiera instrukcje dostosowane do najpopularniejszych interfejsów systemu Linux, dzięki czemu użytkownicy mogą znaleźć wskazówki odpowiednie dla ich konkretnej konfiguracji.
Aby zapewnić, że ruch ze wszystkich aplikacji mobilnych - w tym przeglądarek i komunikatorów internetowych - jest kierowany przez serwer pośredniczący, na urządzeniach z systemem iOS można skonfigurować serwer proxy. Jedną z zalet systemu iOS jest to, że umożliwia on użytkownikom natychmiastowe wprowadzanie danych autoryzacyjnych serwera proxy podczas konfiguracji. Eliminuje to konieczność wielokrotnego wprowadzania danych uwierzytelniających podczas otwierania przeglądarki lub aplikacji. Szczegółowe wskazówki dotyczące poprawnej konfiguracji serwera proxy w systemie iOS można znaleźć w naszym artykule na temat integracji serwera proxy z systemem iOS.
Na urządzeniach z systemem Android wprowadzanie danych autoryzacyjnych podczas podłączania serwera proxy nie jest wymagane. Jednak w celu bardziej precyzyjnej konfiguracji - takiej jak wybór określonych sieci, w których serwer proxy będzie aktywny - można użyć dodatkowych aplikacji. Ten artykuł zawiera instrukcje dotyczące konfigurowania systemowych ustawień proxy na Androidzie i oferuje szczegółowy przewodnik dotyczący korzystania z aplikacji Drony do łączenia się z serwerem proxy. To podwójne podejście pozwala zarówno na prostą konfigurację na poziomie systemu, jak i bardziej zaawansowane opcje konfiguracji oparte na aplikacjach.
Konfiguracja serwera proxy bezpośrednio w przeglądarce jest praktycznym podejściem do uzyskiwania dostępu do zablokowanych stron internetowych, zarządzania wieloma kontami na platformach internetowych i zachowania anonimowości podczas surfowania po Internecie. Gdy serwer proxy jest skonfigurowany w ten sposób, cały ruch z wybranej przeglądarki jest kierowany przez serwer proxy, ale żądania z aplikacji systemowych korzystających z sieci nadal będą pochodzić z prawdziwego adresu IP użytkownika. Funkcjonalność serwerów proxy różni się jednak w zależności od przeglądarki. Na przykład, wewnętrzne ustawienia proxy są dostępne wyłącznie w przeglądarce Mozilla Firefox. W innych przeglądarkach użytkownicy są zazwyczaj przekierowywani do modyfikacji ustawień proxy systemu. Aby rozwiązać to ograniczenie, można użyć rozszerzeń proxy, aby ułatwić konfigurację proxy bezpośrednio w przeglądarce.
Ważne jest, aby zrozumieć, że skonfigurowanie proxy w Google Chrome zazwyczaj wiąże się z modyfikacją ustawień systemowych. Aby skonfigurować proxy za pośrednictwem systemu, postępuj zgodnie z dostarczonymi instrukcjami.
Jeśli wolisz kierować tylko ruch Chrome przez proxy, zaleca się użycie rozszerzenia przeglądarki, takiego jak Proxy Helper. Narzędzie to umożliwia ustanowienie określonych reguł korzystania z proxy, a nawet wykorzystanie skryptów PAC do automatycznego nawiązywania połączeń z wyznaczonymi adresami IP. Szczegółowe instrukcje dotyczące korzystania z tego rozszerzenia można znaleźć w tym artykule.
Dzięki wbudowanej funkcjonalności, konfiguracja serwera proxy w przeglądarce Mozilla Firefox może być przeprowadzona bezpośrednio w przeglądarce, bez potrzeby korzystania z dodatkowych narzędzi lub zmian w konfiguracji systemu. Aby uzyskać szczegółowe wskazówki dotyczące podłączania serwera proxy w przeglądarce Firefox, zapoznaj się z instrukcjami zawartymi w naszym artykule.
Podobnie jak w przypadku Google Chrome, ustawienia proxy w przeglądarce Opera są konfigurowane głównie za pomocą ustawień systemowych zgodnie z dostarczonymi instrukcjami.
Aby zintegrować serwer proxy wyłącznie z przeglądarką Opera, można użyć rozszerzenia takiego jak ProxyBonanza. Aby uzyskać szczegółowe informacje na temat konfiguracji, zapoznaj się z instrukcjami zawartymi w tym artykule.
Ponadto zalecamy zapoznanie się z naszym wyborem najlepszych rozszerzeń proxy dla przeglądarki Opera, które oferują różne funkcje dostosowane do różnych potrzeb.
Microsoft Edge nie ma wbudowanej funkcji do konfigurowania proxy; zamiast tego konfiguracja proxy jest obsługiwana na poziomie systemu. Użytkownicy mogą jednak korzystać z rozszerzeń do zarządzania ustawieniami proxy.
Ponieważ Microsoft Edge jest oparty na silniku Chromium, podobnym do Google Chrome, sklep z rozszerzeniami dla obu przeglądarek jest zasadniczo taki sam. Ta kompatybilność oznacza, że większość rozszerzeń dostępnych w Chrome Web Store może być również używana z Microsoft Edge i może być instalowana bezpośrednio z tego miejsca. Aby poprawić jakość przeglądania stron internetowych przy użyciu serwerów proxy, zapoznaj się z naszymi najlepszymi propozycjami rozszerzeń proxy dostępnych dla przeglądarki Microsoft Edge. Każde zalecane rozszerzenie zawiera szczegółowe instrukcje konfiguracji, które pomogą ci rozpocząć pracę.
W systemie macOS serwery proxy są konfigurowane na poziomie systemu poprzez Preferencje sieciowe. Ustawienia te mają wpływ na wszystkie aplikacje korzystające z połączenia sieciowego, w tym Safari. Aby uzyskać szczegółowe instrukcje dotyczące konfigurowania serwera proxy w systemie macOS, zapoznaj się ze wskazówkami zawartymi w tym artykule.
Za pomocą specjalnych programów można dostroić ustawienia serwera proxy, selektywnie wybierając, który ruch ma być kierowany przez proxy, a który pozostawiony bezpośrednio. Do najbardziej przyjaznych dla użytkownika narzędzi do tego celu należą Proxifier i FreeCap.
Proxifier to wszechstronne narzędzie do konfiguracji proxy dostępne zarówno dla systemu Windows, jak i MacOS. Oto jego główne cechy:
Interfejs użytkownika Proxifier jest spójny w systemach Windows i MacOS, dzięki czemu użytkownicy mogą postępować zgodnie z tymi samymi instrukcjami konfiguracji serwera proxy na każdej platformie.
FreeCap to program dostępny wyłącznie dla systemu Windows, oferujący funkcjonalność podobną do Proxifier. Pozwala on użytkownikom kierować ruch wybranych aplikacji przez serwer proxy. Aby dodać serwer proxy i skonfigurować go za pomocą FreeCap, możesz postępować zgodnie z przewodnikiem podanym tutaj.
Przeanalizowaliśmy wszystkie dostępne metody korzystania z serwera proxy na komputerach i urządzeniach mobilnych. Konfiguracja systemu jest najprostsza i najszybsza, nie wymaga instalacji oprogramowania innych firm, ale kieruje cały ruch urządzenia przez serwer proxy.
W przypadku ukierunkowanego routingu w przeglądarce warto rozważyć użycie rozszerzeń. Do proxy określonych programów odpowiednie są narzędzia takie jak Proxifier i FreeCap.
Podczas konfigurowania serwera proxy kluczowy jest typ i format adresu IP serwera proxy. Korzystanie z protokołu IPv6 może ograniczyć zakres witryn i aplikacji kompatybilnych z serwerem proxy, ponieważ jest to nowszy format i nie jest powszechnie obsługiwany. IPv4 będzie jednak działać z każdą konfiguracją.
Statyczna lub dynamiczna natura IP nie komplikuje konfiguracji; dynamiczne IP po prostu zmieniają się okresowo, oferując elastyczność dla szerszego zakresu zadań.
Dla tych, którzy potrzebują puli statycznych adresów IP, najlepszym wyborem są rozszerzenia proxy. Pozwalają one użytkownikom ręcznie przełączać się między adresami IP w razie potrzeby, zapewniając wszechstronność w zarządzaniu wieloma serwerami proxy.
PHP
Node.js
Python
Java
Golang
pl 
English 
Español 
中國人 
Tiếng Việt 
Deutsch 
Українська 
Português 
Français 
भारतीय 
Türkçe 
한국인 
Italiano 
Gaeilge 
اردو 
Indonesia
Komentarze: 0